هیچ واژه ای ستایش گر تو نیست.آنقدر بزرگی که هیچ حرفی قالب تو نیست...همیشه به هر آنچه گفتی عمل کردی...عمل می کنی و عشق را زندگی می کنی...نه تنها زندگی می کنی که زندگی می آفرینی و زمان و مکان را می سازی....حماقت و جهالت نابخردان تو را می آزارد اما تو پرومته ی زمان ایستاده ای....استوارتر از همیشه...دل آواهایی برای صلح و عشق این ایستادن است...این خلق کردن و بودن و شدن در اوج سختی ها و ناملایمات زیستن....
در اوج دنائت و پستی اطرافیان ...
اما تو نهایت عشق، نهایت زندگی، نهایت صلح و عشق، نجواهای صلح و عشق را هدیه می دهی به قلبهای ما.......
به ما که هرلحظه با بی فکری مایه ی رنجش تو می شویم....تو زمزمه های صلح و عشق و زیبایی.....
برف
بی نهایت
یادش بخیر
تنهایی در شب
زندگی
شهید
بی نام
رقص باد....
نفهمیدم!
و احساس من ناتوان تر از آن بود که دریابم و شگفتی کنم....
دل آواهایی برای صلح و عشق تلاش تا بیاموزمت........