فردایمان را نمی بینیم و می خواهیم زیبا باشد....
دیروز را چگونه به فراموشی سپرده ایم؟
امروز گذرگاه ماست...
بی امروز نه فردایی و نه دیروزی نیست.....
امروز رمز بودن توست....
امروز دل آواهایی برای صلح و عشق است...
لحظه هست.....

استاد مصلح مهربان!
سپاس برای همه چیز، همه چیز، سپاس برای صلح و عشق!

زندگی ، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک
به جا می ماند
با سپاس از استاد پژمان مصلح برای هدیه ی صلح، عشق و لحظه!

استاد مصلح بزرگوار!
سپاس برای وجود سرشار از صلح و عشقتان!
سپاس

ایثار نگاه تو در نتها و سکوتهایت جاودانه شدند
و عشقی که بی دریغ سر دادی
کوچک نوازی کردی پیام آور عشق و زیبایی
برای احترام به شنیدنمان
بر ما منت نهادی دل آواهایی برای صلح و عشق!

"سیب را بو می کنم هر روز
تا به یاد بیاورم ترانه دلنشین تو را!
چه مومنانه بر دل می نشینی
چه صمیمی حرفهای مرا می فمهی و سکوت مرا باور می کنی.
مرهم قلبم می شوی و در اقیانوس عشق مرا با موجهایت آشنا می سازی
سیب را بو می کنم هر روز
تا به یاد بیاورم بزرگی تو را
سیب را بو می کنم هر روز ............"
استاد مصلح بزرگ
سپاس

سپاسگزارم استاد مهربان و خدای دریای عشق....

سپاس استاد مصلح عاشق!

به تو که فکر می کنم/
تنم بوی باران می گیرد/
راستی چقدر نزدیک هستی...................

یک پنجره برای من کافی است
یک پنجره به لحظه ی آگاهی و نگاه و سکوت
من در پناه پنجره ام
با آفتاب رابطه دارم!
سپاس از استاد مصلح بزرگوار و اثر بی نظیرشان!